Woensdag, 20 juli

Eigenlijk is het best grappig. Elke dag als ik dit verslag ga schrijven moet ik weer kijken welke dag het is en welke datum. Je bent op zo'n dag, zo niet bezig met welke dag het is, dat ik het elke dag weer kwijt ben.

Maar goed, vandaag dus een rustdag. Uitgeslapen zonder wekker. Uiteindelijk stonden Fei en ik om half 10 op en zijn we nog snel met z'n tweetjes gaan ontbijten. Qidi lag nog te slapen en Ed was wel wakker, maar zou dan bij Qidi blijven. Ik zou eten meenemen voor Ed. Lekker ontbeten. Fei een groot bord pasta en plakken gebakken ham. Ikzelf een boterham met een gekookt ei en een boterham met aardbeienjam. Lekker glas jus en overheerlijk bakkie koffie er bij. Voor Ed maakte ik een stokbroodje met hardgekookt ei en gebakken ham. We vonden het allemaal even lekker. Voor Qidi hadden we nog brood in ons appartement en hij nam dit natuurlijk met hagelslag. De ochtend een beetje zitten lezen.

Om 12 uur besloten we toch wat te gaan doen. We gingen met een taxi naar het hotel waar we in 2001 met Qidi hebben gezeten. Daar aangekomen kwamen er meteen weer allemaal herinneringen boven die ik helemaal kwijt was. Zo was er een licht schuine helling bij de entree en Qidi vond het toen al helemaal geweldig als we hem in de buggy zette en daar rennend vanaf gingen en dan natuurlijk weer omhoog en nog een keer. Ook konden we hem laten zien waar we met hem gingen ontbijten. Leuk verhaal was dat daar elke ochtend ontzettend veel Chinezen en Japanners kwamen ontbijten. Wij waren over het algemeen de enige Westerlingen. Groot was natuurlijk de verbazing toen op een ochtend een heel basketbalteam binnenkwam uit Amerika. Allemaal jongens van boven de 2 meter en allemaal erg donkergekleurd. Ze wilden gebakken eieren en de kok die in de zaal de eieren bakte deed het volgens hen niet goed (1 ei per keer voor 1 gast). Zij namen het heft in eigen handen, schoven de kok op zij en gingen zelf eieren bakken. Een stuk of 5 per gast..... Leuk om aan Qidi te vertellen!

Hierna zijn we naar de supermarkt gegaan waar we in 2001 elke keer met hem naar toegingen. Daarvoor was een groot plein waar we altijd veel bekijks trokken. Zeker omdat we een buggy hadden, iets wat je in 2001 in China nog niet zag. Nu zie je ze overigens overal. Het plein/park was nu helaas een bouwput. Benieuwd wat het de volgende keer is.

Toen gingen we eten bij de KFC tegenover het hotel. In 2001 sprak daar echt helemaal niemand Engels. Nu werd ik wel begrepen als ik zei dat ik geen ijs in mijn cola wilde. We hebben er een broodje gegeten en daarna wilden we weer terug naar het hotel. Dat ging zo maar niet. Er kwam maar geen lege taxi voorbij en het was toch zeker 5 km, beetje ver om te lopen in de brandende middagzon en zo rond de 40 graden. Uiteindelijk zijn we een hotel binnengelopen en hebben gevraagd of ze even een taxi wilden bellen. De portier werd meteen de straat opgestuurd en hij moest een taxi regelen. Gelukkig duurde het niet zo lang, want we vonden het toch wel een beetje genant. Wij dachten dat ze even zouden bellen of niet, maar nu moest die jongen met z'n volledige portierskostuum in die brandende hitte op het kruispunt een taxi regelen. Ik heb hem maar een fooi gegeven en we waren wel blij met de taxi. De taxichauffeur zette ons voor 2 euro weer keurig af bij ons hotel.

Even uitgebuikt, beetje gelezen en toen zouden we met z'n allen een rondje gaan fietsen en nog even wat in de speelgoedwinkel gaan kopen. Helaas bleek toen dat het hotel geen fietsen meer verhuurde. Dat was nog oude informatie in de map. Nou ja, toen maar wandelen. Uiteindelijk ben ik maar alleen gegaan want de kinderen wilden toch liever binnen blijven dan wandelen. Geen probleem, ik vind het altijd wel leuk om een beetje te shoppen:-). Wel met een taxi teruggegaan. Met volle en zware tassen (moest ook meteen water en cola halen) 1,5 km lopen zag ik niet zitten en ach, voor die een euro die het kost vind ik het wel de moeite waard.

Hierna zijn de kinderen gaan zwemmen. Ze vinden het altijd weer erg leuk en dit is de laatste dag dat het kan. Morgen vertrekken we weer naar een andere plek en vanaf morgen is er geen zwembad meer in de buurt. Wel gaan we in Beijing nog naar het Olympisch bad, maar het zwemmen schijnt daar zo duur te zijn, dat je denkt dat je aandelen koopt. Dat moeten we dus nog maar eens gaan bekijken.

Oh, vergeet ik helemaal te vertellen. Vandaag kregen we een mail van het Van de Valk hotel Schiphol dat er sleutels zijn gevonden van een Lancia. Zeer grote kans dus dat dat onze sleutels zijn. Ze zijn gevonden een paar dagen na ons vertrek en er is nog niemand om gekomen. We hebben dus zeer goede hoop!

Goed, vanavond dus ingepakt en een film gekeken. Morgen worden we om half 11 opgehaald door een gids met een taxibusje. We gaan dan naar Zhangjiagang, de stad waar Qidi vandaan komt. We bezoeken meteen zijn kindertehuis. Ben benieuwd.