Zondag, 22 juli

Vanochtend lekker gaan ontbijten in het guesthouse. Jammergenoeg niet het Amerikaanse ontbijt maar een sandwich met sla, komkommer, tomaat, ham en ei. Helaas was mijn ei niet doorbakken en eet ik in Nederland zonder enig probleem een rauw ei, hier durf ik dat niet aan. Maar goed, de jus d'orange was overheerlijk en mijn koffie maakte alles goed. Joe was er al vroeg en wij stonden al helemaal klaar voor het vliegerfeest totdat Joe ons vroeg wat je volgens ons nodig had voor vliegeren. Ik nog heel naief dat je dan een vlieger nodig hebt, maar Joe vertelde dat je ook de wind nodig hebt en als er vandaag iets niet was, dan was het wel de wind. Het begint een beetje eentonig te worden maar wat was het vandaag heet zeg. De temperatuur viel nog wel mee, 36 graden, maar de luchtvochtigheid was extreem hoog. Wij dachten dat er erg veel smog was maar Joe vertelde dat het allemaal mist was, mist van de hoge luchtvochtigheid. Het scheen de hoogste luchtvochtigheid te zijn sinds lange tijd. Joe wist dan ook zeker dat het vandaag zou gaan regen. Hij kreeg gelijk, maar daarover later meer.
Uiteindelijk hebben we Fei laten kiezen waar ze het liefste naar toe ging en dat het Zomerpaleis. Wij zijn daar in 2003 ook geweest maar natuurlijk weet Fei daar niets meer van; ze pas tenslotte pas 2 jaar. Joe bleek een uitstekende, zeer rustige chauffeur, hij toeterde niet een keer (de gemiddelde chauffeur toetert hij ongeveer 1 keer per minuut en met 50 miljoen auto's in een stad.....), hij kan heel enthousiast vertellen, weet erg veel en kan ontzettend goed opschieten met de kinderen ook al verstaan ze elkaar niet. Hij was ook heel open en accepteerde zo maar een snoepje. Tot nu toe, door de jaren heen, heeft geen enkele gids ooit iets geaccepteerd van snoepjes, ijsjes, maaltijden, drinken of wat dan ook. Dan is een snoepje toch een mooi begin. Wij dus op weg naar het Zomerpaleis. Het Zomerpaleis is een paleis in een groot park. Het gehele park bestaat voor ongeveer 70% uit water en 30% uit land. Er is een heel groot meer en een berg(je). Vroeger was beide er niet. De keizer liet een meer graven van ongeveer 180 cm diep en de grond die er uit kwam vormde de berg. De keizer reisde veel en op een van zijn reizen naar Zuid China had hij een pagode gezien. De pagode moest worden nagebouwd op de berg. Het resultaat viel hem enorm tegen en dat kwam omdat de berg niet hoog genoeg was. Hij liet een aantal lagen van de pagode weghalen en toen werd het wel een mooi geheel. De meeste van de gebouwen die er nu nog staan stammen uit de tijd dat een Keizerin het voor het zeggen had omdat de eigenlijke Keizers te jong waren. Ze overleden nogal vaak vlak nadat ze 18 jaar waren geworden en al die tijd was die Keizerin daardoor aan de macht. Haar naam was CiXi wat je uitspreekt als Sisi en dat vond ik dan wel weer grappig. Joe kon er uren over boeiend over vertellen. Wij vonden het in ieder geval weer prachtig. We begonnen met een uurtje waterfietsen over het meer. We fietsten naar een marmeren boot, een tempel en vervolgens onder de brug door weer terug. Hierna zijn we naar de andere gebouwen gelopen en hebben die bezichtigd. Vrijwel aan het einde van ons bezoek begon het opeens te regenen. Nu regende het van de week in Suzhou hard, maar dit sloeg echt alles. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Binnen een mum van tijd waren zo veel mensen helemaal doorweekt, was het park vol water gelopen en liep je tot je enkels toe in het water. Je zag overal mensen rondlopen die mensen op hun rug meedroegen zodat ze niet allebei natte voeten zouden krijgen. Mensen die geen paraplu of regenponcho hadden waren binnen 5 seconden tot op het hemd doorweekt (wat schijnt witte kleding dan toch door:-)). Eenmaal buiten het park bleek de auto van Joe behoorlijk onder water te staan. Slechts met heel veel hulp lukte het hem uiteindelijk om zijn auto te bevrijden. Hij moest hem alleen een heel stuk verder op parkeren om ons vervolgens op te halen. We gingen met een fietstaxi naar zijn auto. Onderweg kwamen we kruispunten tegen waar de putten het water met liters tegelijk uitspuugden, waar de bussen tot aan hun assen in het water reden en waar wij echt doorheen moesten waden. Best grappig eigenlijk. Waterpret voor vooral Qidi, die vond het prachtig. Wel onze laatste "schone" kleding doorweekt. Niet zo handig want onze net gewaste kleding is nog niet droog. Morgenochtend maar weer eens zien. Aangekomen in het guesthouse besloten dat we hier gingen eten. We moesten nog wel drie kwartier wachten voordat de keuken openging, maar ja, dat is niet zo'n punt natuurlijk. We bestelden soep, Chinese biefstukschotel, pizza, spaghetti, salade en patat. Uiteindelijk waren we om tien minuten voor 8 weer op de kamer, we bestelden om 5 uur:-). De Cornetto's ben ik maar even snel gaan halen bij de supermarkt om de hoek (Qidi liep mee, had zijn laatste paar droge sokken aan en natuurlijk zagen we een plas, enkeldiep, over het hoofd).
Daarna de laatste afleveringen van Avatar gezien die we bij ons hebben. De kinderen zijn daarna gaan slapen. Morgenochtend komt Joe namelijk heel vroeg, om 8 uur al, en gaat hij ons naar de muur brengen.

Ben benieuwd!